JavaScript jest obecnie wyłączony w Twojej przeglądarce. Niektóre funkcje tej strony nie będą działać, jeśli JavaScript będzie wyłączony.
Zarejestruj swoje dane i konkretny lek, który Cię interesuje, a my dopasujemy podane przez Ciebie informacje do artykułów z naszej rozległej bazy danych i niezwłocznie wyślemy Ci kopię w formacie PDF na adres e-mail.
作者 Ribeiro M., Barbosa C., Correia P., Torrao L., Neves Cardoso P., Moreira R., Falcao-Reis F., Falcao M., Pinheiro-Costa J.
Margarida Ribeiro,1,2,*Margarita Ribeiro, 1.2*Claudia Barbosa, 3 lata*Claudia Barbosa, 3 lata*2 Bio Wydział Lekarski – Wydział Lekarski Uniwersytetu w Porto, Porto, Portugalia 3 Wydział Lekarski Uniwersytetu w Porto, Porto, Portugalia;4Katedra Chirurgii i Fizjologii, Wydział Lekarski, Uniwersytet w Porto, Porto, Portugalia4 Katedra Chirurgii i Fizjologii, Wydział Lekarski, Uniwersytet w Porto, Porto, Portugalia *Autorzy wnieśli równy wkład w powstanie tej pracy.Hernâni Monteiro Porto, 4200-319, Portugalia, e-mail: [email protected] Cel: Oceniono tylną powierzchnię rogówki dostosowaną do tej samej najlepiej dopasowanej tylnej sfery (BFSB) pomiędzy pomiarami skali czasowej (AdjEleBmax) i promieniem BFSB (BFSBR). Sama maksymalna wysokość została wykorzystana jako nowy parametr tomograficzny do rejestrowania postępu rozszerzenia i porównano ją z najnowszymi wiarygodnymi parametrami postępu stożka rogówki (KK). Wyniki. Oceniliśmy Kmax, indeks D, promień krzywizny tylnej i idealny punkt odcięcia od najcieńszego punktu 3,0 mm wyśrodkowanego (PRC), EleBmax, BFSBR i AdjEleBmax jako niezależne parametry do rejestrowania postępu KC (zdefiniowanego jako dwie lub więcej zmienny), znaleźliśmy czułości na poziomie 70%, 82%, 79%, 65%, 51% i 63% oraz 91%, 98%, 80%, 73%, 80% i 84% swoistości w wykrywaniu postępu KC. Obszar pod krzywą (AUC) dla każdej zmiennej wynosił odpowiednio 0,822, 0,927, 0,844, 0,690, 0,695, 0,754. Wniosek: W porównaniu do EleBmax bez żadnej korekty, AdjEleBmax ma wyższą swoistość, wyższe AUC i lepszą wydajność przy podobnej czułości. AUC. Ponieważ kształt tylnej powierzchni jest bardziej asferyczny i zakrzywiony niż powierzchnia przednia, co może pomóc w wykrywaniu zmian, sugerujemy uwzględnienie AdjEleBmax w ocenie progresji KC wraz z innymi zmiennymi, aby poprawić wiarygodność naszej oceny klinicznej i wczesnego wykrywania. progresje. Słowa kluczowe: stożek rogówki, rogówka, progresja, najlepszy kulisty kształt grzbietowy, maksymalna wysokość tylnej powierzchni rogówki.
Stożek rogówki (KK) to najczęstsza pierwotna ektazja rogówki. Obecnie uważa się go za obustronną (choć asymetryczną) przewlekle postępującą chorobę, prowadzącą do licznych zmian strukturalnych, a następnie ścieńczenia podścieliska i bliznowacenia. 1,2 Klinicznie pacjenci zgłaszają się z nieregularnym astygmatyzmem i krótkowzrocznością, światłowstrętem i/lub podwójnym widzeniem jednoocznym z upośledzeniem wzroku, maksymalnie skorygowaną ostrością wzroku (BCVA) i obniżoną jakością życia. 3,4 Objawy RP zwykle pojawiają się w drugiej dekadzie życia i nasilają się do czwartej dekady, po czym następuje stabilizacja kliniczna. Ryzyko i tempo progresji są wyższe u osób poniżej 19. roku życia. 5.6
Chociaż nadal nie ma ostatecznego lekarstwa, obecne leczenie stożka rogówki ocznej ma dwa ważne cele: poprawę funkcji wzrokowej i zatrzymanie postępu rozszerzenia źrenic. 7,8 Pierwszy cel można osiągnąć stosując okulary, sztywne lub półsztywne soczewki kontaktowe, pierścienie śródrogówkowe lub przeszczepy rogówki, gdy choroba jest zbyt ciężka. 9 Drugi cel to Święty Graal tych terapii, obecnie osiągalny jedynie poprzez sieciowanie rogówki. Zabieg ten prowadzi do zwiększenia oporu biomechanicznego i sztywności rogówki, zapobiegając dalszemu postępowi choroby. 10-13 Chociaż można go przeprowadzić na każdym etapie choroby, największe korzyści uzyskuje się na wcześniejszych etapach. 14 Należy dołożyć starań, aby wcześnie wykryć progresję i zapobiec dalszemu pogorszeniu, a także uniknąć niepotrzebnego leczenia innych pacjentów, zmniejszając w ten sposób ryzyko powikłań krzyżowych, takich jak infekcja, utrata komórek śródbłonka i silny ból pooperacyjny. 15.16
Pomimo licznych badań mających na celu zdefiniowanie i wykrycie progresji,17-19 nadal nie ma spójnej definicji progresji rozszerzenia rogówki ani znormalizowanego sposobu jej dokumentowania.9,20,21 W Global Consensus on Keratoconus and Dilated Diseases (2015) progresję stożka rogówki definiuje się jako sekwencyjną zmianę co najmniej dwóch z następujących parametrów topograficznych: stromości przedniej rogówki, stromości tylnej rogówki, ścieńczenia i/lub grubości rogówki. Tempo zmian wzrasta od obwodu do najcieńszego punktu.9 Jednak nadal potrzebna jest bardziej szczegółowa definicja progresji. Podjęto wysiłki w celu znalezienia najbardziej wiarygodnych zmiennych do wykrywania i wyjaśniania progresji.19:22–24
Biorąc pod uwagę, że kształt tylnej powierzchni rogówki, która jest bardziej asferyczna i zakrzywiona niż powierzchnia przednia, może być przydatny do wykrywania zmian,25 głównym celem niniejszego badania była ocena charakterystyki maksymalnego kąta uniesienia tylnej powierzchni rogówki, dostosowanego do tego samego, najbardziej odpowiedniego obszaru. Pomiar skali czasowej (BFSB) (AdjEleBmax) i promień BFSB (BFSBR) same w sobie posłużyły jako nowe parametry do rejestrowania postępu rozszerzenia i porównania ich z najczęściej stosowanymi parametrami stosowanymi do progresji KC.
W retrospektywnym badaniu kohortowym przebadano łącznie 113 oczu 76 kolejnych pacjentów ze zdiagnozowanym stożkiem rogówki na Oddziale Okulistycznym Szpitala Centralnego Uniwersytetu w São João w Portugalii. Badanie zostało zatwierdzone przez lokalną komisję etyczną Centro Hospitalar Universitário de São João/Faculdade de Medicina da Universidade do Porto i zostało przeprowadzone zgodnie z Deklaracją Helsińską. Pisemną świadomą zgodę uzyskano od wszystkich uczestników, a jeśli uczestnik miał mniej niż 16 lat, od rodzica i/lub opiekuna prawnego.
Zidentyfikowano pacjentów z KC w wieku od 14 do 30 lat i kolejno włączono ich do naszego badania okulistycznego i rogówkowego w okresie od października do grudnia 2021 r.
Wszyscy wybrani pacjenci byli monitorowani przez rok przez specjalistę od rogówki i poddani co najmniej trzem tomograficznym pomiarom Scheimpfluga (Pentacam®; Oculus, Wetzlar, Niemcy). Pacjenci przestali nosić soczewki kontaktowe co najmniej 48 godzin przed pomiarami. Wszystkie pomiary zostały wykonane przez przeszkolonego ortopedę, a do badania włączono tylko skany z wynikiem „OK” w kontroli jakości. Jeśli automatyczna ocena jakości obrazu nie zostanie oznaczona jako „OK”, test zostanie powtórzony. W celu wykrycia progresji przeanalizowano tylko dwa skany dla każdego oka, z odstępem między parami wynoszącym 12 ± 3 miesiące. Włączono również oczy z subklinicznym KC (w tych przypadkach drugie oko musiało wykazywać wyraźne objawy kliniczne KC).
Z analizy wyłączyliśmy oczy KC, które wcześniej przeszły operację okulistyczną (sieciowanie rogówki, pierścienie rogówkowe lub przeszczep rogówki) oraz oczy z bardzo zaawansowaną chorobą (grubość rogówki w najcieńszym miejscu <350 µm, hydrokeratoza lub głębokie blizny rogówki), ponieważ grupa ta konsekwentnie nie otrzymywała oceny „OK” po wewnętrznych kontrolach jakości skanowania.
Zebrano dane demograficzne, kliniczne i tomograficzne do analizy. Aby wykryć postęp KC, zebraliśmy kilka zmiennych tomograficznych, w tym maksymalną krzywiznę rogówki (Kmax), średnią krzywiznę rogówki (Km), płaską południkową krzywiznę rogówki (K1), najbardziej stromą południkową krzywiznę rogówki (K2), astygmatyzm rogówkowy (Astig = K2 – K1 ). ), minimalny pomiar grubości (PachyMin), maksymalną tylną wysokość rogówki (EleBmax), tylny promień krzywizny (PRC) 3,0 mm wyśrodkowany w najcieńszym punkcie, indeks D Belin/Ambrosio (D-index), BFSBR i EleBmax zostały dostosowane do BFSB (AdjEleBmax). Jak pokazano na rys. 1, AdjEleBmax uzyskano po ręcznym określeniu tego samego promienia BFSB w obu testach maszynowych przy użyciu wartości BFSR z drugiego szacunku.
Rice. 1. Porównanie obrazów Pentacam® w pozycji pionowej tylnej z rzeczywistą progresją kliniczną w 13-miesięcznej przerwie między badaniami. Na panelu 1, EleBmax wynosiło 68 µm podczas pierwszego badania i 66 µm podczas drugiego, zatem nie było progresji w tym parametrze. Najlepsze promienie sfer automatycznie podawane przez maszynę dla każdej oceny to odpowiednio 5,99 mm i 5,90 mm. Po kliknięciu przycisku BFS pojawi się okno, w którym można ręcznie zdefiniować nowy promień BFS. Określiliśmy ten sam promień w obu testach, używając drugiej zmierzonej wartości promienia BFS (5,90 mm). Na panelu 2, nowa wartość EleBmax (EleBmaxAdj) skorygowana o ten sam BFS w pierwszej ocenie wynosi 59 µm, co oznacza wzrost o 7 µm w drugiej ocenie, wskazując na progresję zgodnie z naszym progiem 7 µm.
Aby przeanalizować progresję i ocenić skuteczność nowych zmiennych badawczych, wykorzystaliśmy parametry powszechnie stosowane jako wskaźniki progresji (Kmax, Km, K2, Astig, PachyMin, PRC i indeks D), a także progi opisane w literaturze (choć nie empirycznie). Tabela 1 przedstawia wartości reprezentujące progresję dla każdego parametru analizy. Progresję KC zdefiniowano, gdy co najmniej dwie z badanych zmiennych potwierdziły progresję.
Tabela 1. Parametry tomograficzne powszechnie akceptowane jako markery postępu RP i odpowiadające im progi opisane w literaturze (choć niepotwierdzone)
W niniejszym badaniu przetestowano skuteczność trzech zmiennych (EleBmax, BFSB i AdjEleBmax) pod kątem progresji w oparciu o obecność progresji co najmniej dwóch innych zmiennych. Obliczono idealne punkty odcięcia dla tych zmiennych i porównano je z wynikami innych zmiennych.
Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu oprogramowania statystycznego SPSS (wersja 27.0 dla systemu Mac OS; SPSS Inc., Chicago, IL, USA). Charakterystykę próby podsumowano, a dane przedstawiono jako liczby i proporcje zmiennych kategorycznych. Zmienne ciągłe opisano jako średnią i odchylenie standardowe (lub medianę i rozstęp interkwartylowy, gdy rozkład jest skośny). Zmianę wskaźnika keratometrycznego uzyskano poprzez odjęcie wartości początkowej od wartości z drugiego pomiaru (tj. dodatnia wartość delta oznacza wzrost wartości danego parametru). W celu oceny rozkładu zmiennych krzywizny rogówki sklasyfikowanych jako progresywne lub niepostępujące przeprowadzono testy parametryczne i nieparametryczne, w tym test t dla próby niezależnej, test U Manna-Whitneya, test chi-kwadrat oraz test dokładny Fishera (w razie potrzeby). Poziom istotności statystycznej ustalono na 0,05. Aby ocenić skuteczność Kmax, indeksu D, PRC, BFSBR, EleBmax i AdjEleBmax jako indywidualnych predyktorów progresji, stworzyliśmy krzywe wydajności odbiornika (ROC) i obliczyliśmy idealne punkty odcięcia, czułość, swoistość, dodatnią (PPV) i ujemną wartość predykcyjną (NPV). ) i obszar pod krzywą (AUC), gdy co najmniej dwie zmienne przekraczają określone progi (jak opisano wcześniej), aby zaklasyfikować progresję jako kontrolę.
W badaniu uwzględniono łącznie 113 oczu 76 pacjentów z RP. Większość pacjentów była płci męskiej (n=87, 77%), a średni wiek w chwili pierwszej oceny wynosił 24,09 ± 3,93 lat. W odniesieniu do stratyfikacji KC na podstawie zwiększonego całkowitego odchylenia rozszerzenia źrenic Belina/Ambrosia (wskaźnik BAD-D), większość (n=68, 60,2%) oczu miała umiarkowane nasilenie. Naukowcy jednogłośnie wybrali wartość odcięcia 7,0 i zróżnicowali stopień łagodny od umiarkowanego na podstawie literatury26. Jednak pozostała część analizy obejmuje całą próbkę. Charakterystyka demograficzna, kliniczna i tomograficzna próby, w tym średnia, wartość minimalna, wartość maksymalna, odchylenie standardowe (SD) i pomiary z 95% przedziałami ufności (IC95%), a także pierwszy i drugi pomiar. Różnicę między wartościami po 12 ± 3 miesiącach można znaleźć w tabeli 2.
Tabela 2. Charakterystyka demograficzna, kliniczna i tomograficzna pacjentów. Wyniki wyrażono jako średnia ± odchylenie standardowe dla zmiennych ciągłych (*wyniki wyrażono jako mediana ± IQR), 95% przedział ufności (95% CI), płeć męska i prawe oko wyrażono jako liczba i procent
Tabela 3 przedstawia liczbę oczu sklasyfikowanych jako progresywne, uwzględniając każdy parametr tomograficzny (Kmax, Km, K2, Astig, PachyMin, PRC i indeks D) oddzielnie. Biorąc pod uwagę progresję KC, zdefiniowaną na podstawie obserwowanych zmian w co najmniej dwóch zmiennych tomograficznych, progresję zaobserwowano w 57 oczach (50,4%).
Tabela 3. Liczba i częstość występowania oczu zaklasyfikowanych jako progresywne, z uwzględnieniem każdego parametru tomograficznego osobno
Wyniki Kmax, indeksu D, PRC, EleBmax, BFSB i AdjEleBmax jako niezależne predyktory progresji KC przedstawiono w Tabeli 4. Na przykład, jeśli zdefiniujemy wartość progową dla wzrostu Kmax o 1 dioptrię (D) w celu oznaczenia progresji, chociaż ten parametr wykazuje czułość 49%, ma swoistość 100% (wszystkie przypadki zidentyfikowane jako progresywne na podstawie tego parametru były w rzeczywistości prawdziwe). progresje powyżej) z dodatnią wartością predykcyjną (PPV) równą 100%, ujemną wartością predykcyjną (NPV) równą 66% i polem pod krzywą (AUC) równym 0,822. Jednak obliczony idealny punkt odcięcia dla kmax wyniósł 0,4, co daje czułość równą 70%, swoistość równą 91%, PPV równą 89% i NPV równą 75%.
Tabela 4. Wyniki Kmax, indeksu D, PRC, BFSB, EleBmax i AdjEleBmax jako izolowane predyktory postępu KC (zdefiniowanego jako istotna zmiana w dwóch lub więcej zmiennych)
W odniesieniu do indeksu D, idealny punkt odcięcia wynosi 0,435, czułość 82%, swoistość 98%, PPV 94%, NPV 84%, a AUC 0,927. Potwierdziliśmy, że spośród 50 oczu, w których nastąpiła progresja, tylko u 3 pacjentów nie zaobserwowano progresji w 2 lub więcej innych parametrach. Spośród 63 oczu, w których indeks D nie uległ poprawie, 10 (15,9%) wykazało progresję w co najmniej dwóch innych parametrach.
W przypadku PRC idealnym punktem odcięcia definiującym progresję było zmniejszenie o 0,065 przy czułości 79%, swoistości 80%, PPV 80%, NPV 79% i AUC 0,844.
W odniesieniu do uniesienia tylnej powierzchni (EleBmax), idealnym progiem do określenia progresji było zwiększenie o 2,5 µm przy czułości 65% i swoistości 73%. Po dostosowaniu do drugiego zmierzonego BSFB, czułość nowego parametru AdjEleBmax wyniosła 63%, a swoistość poprawiła się o 84% przy idealnym punkcie odcięcia 6,5 ​​µm. Sam BFSB wykazał idealny punkt odcięcia 0,05 mm przy czułości 51% i swoistości 80%.
Na rys. 2 przedstawiono krzywe ROC dla każdego z szacowanych parametrów tomograficznych (Kmax, indeks D, PRC, EleBmax, BFSB i AdjEleBmax). Widzimy, że indeks D jest skuteczniejszym testem z wyższą wartością AUC (0,927), a następnie PRC i Kmax. AUC EleBmax wynosi 0,690. Po dostrojeniu do BFSB, to ustawienie (AdjEleBmax) poprawiło jego wydajność, zwiększając AUC do 0,754. Sam BFSB ma AUC na poziomie 0,690.
Rycina 2. Krzywe wydajności odbiornika (ROC) pokazujące, że użycie indeksu D do określenia progresji stożka rogówki osiągnęło wysoki poziom czułości i swoistości, a następnie PRC i Kmax. AdjEleBmax jest nadal uważany za rozsądny i ogólnie lepszy niż Elebmax bez strojenia BFSB.
Skróty: Kmax, maksymalna krzywizna rogówki; indeks D, indeks D Belin/Ambrosio; PRC, tylny promień krzywizny od 3,0 mm, centrowany w najcieńszym punkcie; BFSB, najlepiej nadaje się do tylnego kształtu sferycznego; Wysokość; AdjELEBmax, maksymalny kąt podniesienia. Tylna powierzchnia rogówki jest dostosowywana do najbardziej odpowiedniego grzbietu sferycznego.
Biorąc pod uwagę odpowiednio EleBmax, BFSB i AdjEleBmax, potwierdziliśmy, że 53 (46,9%), 40 (35,3%) i 45 (39,8%) oczu wykazało progresję dla każdego izolowanego parametru. Spośród tych oczu, odpowiednio 16 (30,2%), 11 (27,5%) i 9 (45%) nie miało rzeczywistej progresji zdefiniowanej przez co najmniej dwa inne parametry. Spośród 60 oczu niesklasyfikowanych jako progresywne przez EleBmax, 20 (33%) oczu wykazało progresję na podstawie 2 lub więcej innych parametrów. Dwadzieścia osiem (38,4%) i 21 (30,9%) oczu zostało uznanych za niepostępujące według BFSB i AdjEleBmax, wykazując rzeczywistą progresję, odpowiednio.
Zamierzamy zbadać skuteczność BFSB, a co ważniejsze, skorygowanej o BFSB maksymalnej tylnej wysokości rogówki (AdjEleBmax) jako nowego parametru do przewidywania i wykrywania progresji KC, a także porównać go z innymi parametrami tomograficznymi powszechnie stosowanymi jako markery progresji. Porównania przeprowadzono z progami opisanymi w literaturze (choć niesprawdzonymi), a mianowicie Kmax i D-Index.20
Po ustawieniu EleBmax na promień BFSB (AdjEleBmax) zaobserwowaliśmy istotny wzrost swoistości – 73% dla parametru nieskorygowanego i 84% dla parametru skorygowanego – bez wpływu na wartość czułości (65% i 63%). Oceniliśmy również sam promień BFSB jako kolejny potencjalny predyktor postępu rozszerzenia. Czułość (51% vs 63%), swoistość (80% vs 84%) i AUC (0,69 vs 0,75) tego parametru były jednak niższe niż w przypadku AdjEleBmax.
Kmax jest dobrze znanym parametrem do przewidywania progresji KC. 27 Nie ma konsensusu co do tego, który próg odcięcia jest bardziej odpowiedni. 12,28 W naszym badaniu uznaliśmy wzrost o 1D lub więcej za definicję progresji. Przy tym progu zaobserwowaliśmy, że u wszystkich pacjentów zidentyfikowanych jako progresujących potwierdzono co najmniej dwoma innymi parametrami, co sugeruje swoistość 100%. Jednakże jego czułość była stosunkowo niska (49%), a progresji nie można było wykryć w 29 oczach. Jednak w naszym badaniu idealny próg Kmax wynosił 0,4 D, czułość wynosiła 70%, a swoistość 91%, co oznacza, że ​​przy względnym spadku swoistości (ze 100% do 91%) nastąpiła poprawa. Czułość wahała się od 49% do 70%. Jednak kliniczne znaczenie tego nowego progu jest wątpliwe. Zgodnie z badaniem Krepsa nad powtarzalnością pomiarów Pentacam®, powtarzalność Kmax wynosiła 0,61 w łagodnym raku nieżytowym i 1,66 w umiarkowanym cesarskim zapaleniu jelita grubego,19 co oznacza, że ​​statystyczna wartość odcięcia w tej próbce nie jest klinicznie istotna, ponieważ definiuje stabilną sytuację, gdy maksymalny możliwy postęp jest stosowany do innych próbek. Kmax, z drugiej strony, charakteryzuje najbardziej strome przednie zakrzywienie rogówki małego obszaru 29 i nie może odtworzyć zmian, które zachodzą w przedniej rogówce, tylnej rogówce i innych obszarach pachymetrii.30-32 W porównaniu z nowymi parametrami tylnymi, AdjEleBmax wykazał wyższą czułość (63% w porównaniu do 49%). 20 postępujących oczu zostało prawidłowo zidentyfikowanych przy użyciu tego parametru i pominiętych przy użyciu Kmax (w porównaniu do 12 postępujących oczu wykrytych przy użyciu Kmax zamiast AdjEleBmax). Odkrycie to potwierdza fakt, że tylna powierzchnia rogówki jest bardziej stroma i rozszerzona w części środkowej w porównaniu z powierzchnią przednią, co może pomóc w wykrywaniu zmian.25,32,33
Według innych badań indeks D jest izolowanym parametrem o najwyższej czułości (82%), swoistości (95%) i AUC (0,927). 34 Właściwie nie jest to zaskakujące, ponieważ jest to indeks wieloparametrowy. PRC była drugą najbardziej wrażliwą zmienną (79%), a następnie AdjEleBmax (63%). Jak wspomniano wcześniej, im wyższa czułość, tym mniej wyników fałszywie ujemnych i lepsze parametry przesiewowe. 35 Dlatego zalecamy stosowanie AdjEleBmax (z progiem 7 µm dla progresji, a nie 6,5 µm, ponieważ cyfrowa skala wbudowana w Pentacam® nie uwzględnia miejsc dziesiętnych dla tego parametru) zamiast niekorygowanego EleBmax, który zostanie uwzględniony wraz z innymi zmiennymi w ocenie. progresji stożka rogówki, aby poprawić wiarygodność naszej oceny klinicznej i wczesnego wykrywania progresji.
Nasze badanie napotyka jednak pewne ograniczenia. Po pierwsze, do definiowania i oceny progresji użyliśmy tylko parametrów obrazowania tomograficznego kształtu flug, ale obecnie dostępne są inne metody do tego samego celu, takie jak analiza biomechaniczna, która może poprzedzać wszelkie zmiany topograficzne lub tomograficzne. 36 Po drugie, używamy pojedynczego pomiaru wszystkich testowanych parametrów i, zgodnie z Ivo Guberem i in., uśrednianie wielu obrazów skutkuje niższym poziomem szumu pomiarowego. 28 Podczas gdy pomiary za pomocą Pentacam® były dobrze powtarzalne w normalnych oczach, były niższe w oczach z nieregularnościami rogówki i ektazją rogówki. 37 W tym badaniu uwzględniliśmy tylko oczy z wbudowaną walidacją skanowania wysokiej jakości Pentacam®, co oznaczało, że wykluczono zaawansowaną chorobę. 17 Po trzecie, definiujemy prawdziwych progresorów jako mających co najmniej dwa parametry w oparciu o literaturę, ale jeszcze niepotwierdzone. Wreszcie, i być może ważniejsze, zmienność pomiarów Pentacam® ma znaczenie kliniczne w ocenie progresji stożka rogówki. 18,26 W naszej próbie 113 oczu, po stratyfikacji według wyniku BAD-D, większość (n=68, 60,2%) oczu miała przebieg umiarkowany, a pozostałe były subkliniczne lub łagodne. Jednak ze względu na małą liczebność próby, zachowaliśmy ogólną analizę niezależnie od stopnia nasilenia KTC. Użyliśmy wartości progowej, która jest najlepsza dla całej naszej próby, ale zdajemy sobie sprawę, że może to dodać szum (zmienność) do pomiaru i budzić obawy dotyczące powtarzalności pomiaru. Powtarzalność pomiarów zależy od stopnia nasilenia KTC, jak wykazali Kreps, Gustafsson i in. 18,26. Dlatego zdecydowanie zalecamy, aby przyszłe badania uwzględniały różne stadia choroby i oceniały idealne punkty odcięcia dla odpowiedniego postępu.
Podsumowując, wczesne wykrycie progresji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia szybkiego leczenia, które zatrzyma progresję (poprzez sieciowanie)38 i pomoże zachować wzrok oraz jakość życia naszych pacjentów.34 Głównym celem naszej pracy jest wykazanie, że EleBmax, dostrojony do tego samego promienia BFS pomiędzy pomiarami czasowymi, ma lepszą wydajność niż sam EleBmax. Parametr ten charakteryzuje się wyższą swoistością i skutecznością w porównaniu z EleBmax, jest jednym z najczulszych parametrów (a zatem zapewnia najlepszą skuteczność przesiewową), a tym samym potencjalnym biomarkerem wczesnej progresji. Zdecydowanie zaleca się stworzenie indeksów wieloparametrowych. Przyszłe badania obejmujące wieloczynnikową analizę progresji powinny uwzględniać AdjEleBmax.
Autorzy nie otrzymują żadnego wsparcia finansowego na badania, autorstwo i/lub publikację niniejszego artykułu.
Margarida Ribeiro i Claudia Barbosa są współautorkami badania. Autorki nie zgłaszają konfliktu interesów w związku z tą pracą.
1. Krachmer JH, Feder RS, Belin MV Stożek rogówki i pokrewne niezapalne zaburzenia ścieńczenia rogówki. Okulistyka przetrwania. 1984;28(4):293–322. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: 10.1016/0039-6257(84)90094-8
2. Rabinovich Yu.S. Stożek rogówki. Okulistyka przetrwania. 1998;42(4):297–319. doi: 10.1016/S0039-6257(97)00119-7
3. Tambe DS, Ivarsen A., Hjortdal J. Fotorefrakcyjna keratektomia w przypadku stożka rogówki. Przypadek okulistyczny. 2015;6(2):260–268. Biuro domowe: 10.1159/000431306
4. Kymes SM, Walline JJ, Zadnik K, Sterling J, Gordon MO, Wspólna długofalowa ocena badania keratokonusu G. Zmiany w jakości życia u pacjentów ze stożkiem rogówki. Nazywam się Jay Oftalmol. 2008;145(4):611–617. doi: 10.1016 / j.ajo.2007.11.017
5. McMahon TT, Edrington TB, Schotka-Flynn L., Olafsson HE, Davis LJ, Shekhtman KB Podłużna zmiana krzywizny rogówki w stożku rogówki. cornea. 2006;25(3):296–305. doi:10.1097/01.ico.0000178728.57435.df
[PubMed] 6. Ferdy AS, Nguyen V., Gor DM, Allan BD, Rozema JJ, Watson SL Naturalny postęp stożka rogówki: przegląd systematyczny i metaanaliza 11 529 oczu. okulistyka. 2019;126(7):935–945. doi:10.1016/j.ophtha.2019.02.029
7. Andreanos KD, Hashemi K., Petrelli M., Drutsas K., Georgalas I., Kimionis GD Algorytm leczenia stożka rogówki. Oftalmol Ter. 2017;6(2):245–262. doi: 10.1007/s40123-017-0099-1
8. Madeira S, Vasquez A, Beato J i wsp. Transepitalne przyspieszone sieciowanie kolagenu rogówki w porównaniu z konwencjonalnym sieciowaniem u pacjentów ze stożkiem rogówki: badanie porównawcze. Okulistyka kliniczna. 2019;13:445–452. doi:10.2147/OPTH.S189183
9. Gomez JA, Tan D., Rapuano SJ i in. Globalne wytyczne dotyczące stożka rogówki i choroby rozszerzonej. rogówka. 2015;34(4):359–369. doi:10.1097/ICO.0000000000000408
10. Cunha AM, Sardinha T, Torrão L, Moreira R, Falcão-Reis F, Pinheiro-Costa J. Transepithelial przyspieszone sieciowanie kolagenu rogówkowego: wyniki dwuletnie. Okulistyka kliniczna. 2020;14:2329–2337. doi: 10.2147/OPTH.S252940
11. Wollensak G, Spoerl E, Seiler T. Sieciowanie kolagenu indukowane ryboflawiną/promieniowaniem UV w leczeniu stożka rogówki. Jay Oftalmol. 2003;135(5):620–627. doi: 10.1016/S0002-9394(02)02220-1