Javascript in navigatro tuo in praesenti inactivum est. Quaedam huius situs interretialis functiones non operabuntur si JavaScript inactivum est.
Singula tua et medicamentum quod tibi interest, subscribe, et nos informationes quas praebebis cum articulis ex amplissima nostra collectione coniungemus et exemplar PDF tibi statim per electronicam epistulam mittemus.
Ribeiro M., Barbosa C., Correia P., Torrao L., Neves Cardoso P., Moreira R., Falcao-Reis F., Falcao M., Pinheiro-Costa J.
Margarida Ribeiro, 1, 2,*Margarita Ribeiro, 1.2*Claudia Barbosa, tres annos nata*Claudia Barbosa, tres annos nata*2 Bio Facultas Medicinae – Facultas Medicinae Universitatis Portus Oppidi, Portus Oppidi, Lusitania 3 Facultas Medicinae Universitatis Portus Oppidi, Portus Oppidi, Lusitania;4Sectio Chirurgiae et Physiologiae, Facultas Medicinae, Universitas Portuensis, Portu, Lusitania4 Departmentum Chirurgiae et Physiologiae, Facultas Medicinae, Universitas Portus Oppidi, Portu Oppidi, Lusitania *Hi auctores aequaliter ad hoc opus contulerunt.Hernâni Monteiro, Porto, 4200-319, Lusitania, inscriptionem electronicam mitte ad [email protected]. Propositum: Superficiem posteriorem corneae, inter mensuras temporales (AdjEleBmax) et radium BFSB (BFSBR) pro eadem Optima Sphaera Back (BFSB) accommodatam, aestimavimus. Ipsa altitudo maxima ut novus parametrus tomographicus ad progressionem dilatationis notandam adhibita est et cum recentissimis parametris fidis progressionis keratoconi (KK) comparata. Resultata. Kmax, indicem D, radium curvaturae posterioris, et punctum abscissionis ideale ex puncto tenuissimo centrato 3.0 mm (PRC), EleBmax, BFSBR, et AdjEleBmax ut parametros independentes ad progressionem KC (ut duas pluresve variabiles definitam) notandam aestimavimus. Sensibilitates 70%, 82%, 79%, 65%, 51%, et 63%, necnon 91%, 98%, 80%, 73%, 80%, et 84% specificitates ad progressionem KC detegendam invenimus. Area sub curva (AUC) pro qualibet variabili 0.822, 0.927, 0.844, 0.690, 0.695, 0.754 respective erat. Conclusio: Comparatum cum EleBmax sine ulla accommodatione, AdjEleBmax maiorem specificitatem, maiorem AUC, et meliorem efficaciam cum simili sensibilitate habet. AUC. Cum forma superficiei posterioris magis asphaerica et curva sit quam superficies anterior, quod mutationes detegere potest, suademus ut AdjEleBmax in aestimatione progressionis KC una cum aliis variabilibus includatur, ut fidelitatem nostrae evaluationis clinicae et detectionis praecocis augeamus. progressiones. Verba Clavis: keratoconus, cornea, progressio, optima forma dorsalis sphaerica, maxima altitudo superficiei posterioris corneae.
Keratoconus (KK) est ectasia corneae primaria frequentissima. Nunc habetur morbus bilateralis (quamvis asymmetricus) chronice progrediens, qui ad mutationes structurales multiplices ducit, deinde attenuationem stromalem et cicatrices.1,2 Clinice, aegroti se praebent cum astigmatismo irregulari et myopia, photophobia, et/vel diplopia monoculari cum visione imminuta, acuitate visuali maximaliter correcta (BCVA) et qualitate vitae imminuta.3,4 Manifestationes RP plerumque incipiunt in secundo decennio vitae et progrediuntur ad quartum decennium, deinde stabilizatione clinica. Periculum et gradus progressionis maius est in hominibus minoribus quam 19 annos natis.5.6
Quamquam nulla curatio definitiva adhuc exstat, curatio hodierna keratoconi ocularis duo proposita magni momenti habet: functionem visualem emendare et progressionem dilatationis sistere.7,8 Prius in vitris, lentibus contactus rigidis vel semirigidis, anulis intracornealibus, vel in transplantationibus corneae cum morbus nimis gravis est videri potest.9 Posterius propositum est sanctum Graal harum therapiae aegrotorum, nunc solum per reticulationem adipisci potest. Haec operatio ad augmentum resistentiae biomechanicae et rigiditatis corneae ducit et progressionem ulteriorem impedit.10-13 Quamquam hoc in quolibet stadio morbi fieri potest, maximum beneficium in stadiis prioribus obtinetur.14 Conatus adhibendi sunt ad progressionem mature detegendam et deteriorationem ulteriorem prohibendam, et ad curationem innecessariam aliorum aegrotorum vitandam, ita periculum complicationum transversalium, ut infectio, amissio cellularum endothelialium, et dolor postoperativus gravis, reducendo.15.16
Quamquam plura studia progressionem definire et detegere spectantia sunt,17-19 adhuc neque definitio constans progressionis dilatationis neque modus normatus eam documentandi exstat.9,20,21 In Consensu Globali de Keratocono et Morbis Dilatatis (2015), progressio keratoconi definitur ut mutatio sequentialis in saltem duobus ex sequentibus parametris topographicis: arduitas corneae anterior, arduitas corneae posterior, attenuatio et/vel crassitudo corneae. Ratio mutationis a perimetro ad punctum tenuissimum crescit.9 Attamen, definitio progressus specificior adhuc necessaria est. Conatus facti sunt ad inveniendas variabiles robustissimas ad progressum detegendum et explicandum.19:22–24
Cum forma superficiei corneae posterioris, quae magis asphaerica et curva est quam superficies anterior, utilis esse possit ad mutationes detegendas,25 propositum principale huius studii fuit aestimare proprietates anguli elevationis corneae posterioris maximae, ad eandem aream aptissimam adaptati. Mensura scalae temporalis (BFSB) (AdjEleBmax) et radius BFSB (BFSBR) solae ut novi parametri servierunt ad progressionem dilatationis notandam et eos cum parametris vulgatissimis ad progressionem KC comparaverunt.
In hoc studio cohortis retrospectivo, in Departamento Ophthalmologiae Nosocomii Centralis Universitatis Sancti Ioannis, Lusitaniae, in summa centum tredecim oculi examinati sunt. Studium a commissione ethica locali Centri Hospitalarii Universitatis Sancti Ioannis/Facultatis Medicinae Universitatis Portus Australis approbatum est et secundum Declarationem Helsingiensem peractum est. Consensus informatus scriptus ab omnibus participibus obtentus est, et, si particeps minor sedecim annos natus est, a parente et/vel tutore legali.
Aegroti KC affecti, inter annos quattuordecim et triginta, identificati et in observatione ophthalmica et corneae nostra per mensem Octobrem et Decembrem anni 2021 successive inclusi sunt.
Omnes aegroti selecti per annum unum a specialista corneae observati sunt et saltem tres mensuras tomographicas Scheimpflug (Pentacam®; Oculus, Wetzlar, Germania) subierunt. Aegroti lentes contactus gerere saltem 48 horas ante mensuras destiterunt. Omnes mensurae ab orthopedista perito peractae sunt et solae imagines cum probatione qualitatis "OK" inclusae sunt. Si aestimatio automatica qualitatis imaginis non ut "OK" notata est, probatio iterabitur. Solum duae imagines pro utroque oculo analysatae sunt ad progressionem detegendam, cum utroque pare 12 ± 3 mensibus separato. Oculi cum KC subclinico etiam inclusi sunt (in his casibus, alter oculus signa clara KC clinici ostendere debuit).
Ex analysi exclusimus oculos KC qui antea chirurgiam ophthalmicam (reticulationem corneae, anulos corneae, vel transplantationem corneae) subierant, et oculos cum morbo valde progresso (crassitudo corneae ad tenuissimam <350 µm, hydrokeratosis, vel cicatricem corneae profundam), quia coetus constanter "OK" post probationes internas qualitatis scansionis deficit.
Data demographica, clinica et tomographica ad analysin collecta sunt. Ad progressionem KC detegendam, plures variabiles tomographicas collegimus, inter quas maxima curvatura corneae (Kmax), curvatura corneae media (Km), curvatura corneae meridionalis plana (K1), curvatura corneae meridionalis praeruptissima (K2), astigmatismus corneae (Astig = K2 – K1), minima crassitudo (PachyMin), maxima altitudo corneae posterior (EleBmax), radius curvaturae posterior (PRC) 3.0 mm in puncto tenuissimo centratus, index Belin/Ambrosio D (D-index), BFSBR et EleBmax ad BFSB (AdjEleBmax) accommodati sunt. Ut in figura 1 demonstratur, AdjEleBmax obtinetur postquam eundem radium BFSB in ambabus probationibus machinalibus manualiter determinavimus, valore BFSR ex secunda aestimatione utentes.
Rice. 1. Comparatio imaginum Pentacam® in positione posteriori erecta cum vera progressione clinica cum intervallo 13 mensium inter examinationes. In tabula 1, EleBmax erat 68 µm in prima examinatione et 66 µm in secunda, ergo nulla progressio in hoc parametro fuit. Optimi radii sphaerae automatice a machina pro singulis aestimationibus dati sunt 5.99 mm et 5.90 mm respective. Si bullam BFS premimus, fenestra apparebit ubi novus radius BFS manualiter definiri potest. Eundem radium in ambabus probationibus determinavimus utens secundo valore radii BFS mensi (5.90 mm). In tabula 2, novus valor EleBmax (EleBmaxAdj) correctus pro eodem BFS in prima aestimatione est 59 µm, indicans augmentum 7 µm in secunda aestimatione, indicans progressionem secundum limen nostrum 7 µm.
Ad progressionem analysandam et efficaciam novarum variabilium studii aestimandam, parametris vulgo adhibitis ut indices progressionis (Kmax, Km, K2, Astig, PachyMin, PRC, et D-Index) necnon liminibus in litteris descriptis, quamquam non empirice, usi sumus. Tabula 1 valores progressum cuiusque parametri analysis repraesentantes enumerat. Progressio KC definita est cum saltem duae variabiles studiis progressionem confirmaverunt.
Tabula 1 Parametri tomographici generaliter accepti ut indices progressionis progressionis RP et limina correspondentia in litteris descripti (quamquam non confirmati)
In hoc studio, progressionis effectus trium variabilium (EleBmax, BFSB, et AdjEleBmax) examinatus est, fretus progressionis saltem duarum aliarum variabilium praesentia. Limina idealia pro his variabilibus calculata et cum aliis variabilibus comparata sunt.
Analysis statistica peracta est utens programmate statistico SPSS (versione 27.0 pro Mac OS; SPSS Inc., Chicago, IL, USA). Characteres exemplorum summarizantur et data exhibentur ut numeri et proportiones variabilium categoricarum. Variabiles continuae describuntur ut media et deviatio standard (vel mediana et amplitudo interquartilis cum distributio asymmetrica est). Mutatio indicis keratometrici obtenta est subtrahendo valorem originalem a secunda mensura (id est, valor delta positivus indicat augmentum valoris parametri particularis). Experimenta parametrica et non-parametrica peracta sunt ad distributionem variabilium curvaturae corneae classificatarum ut progressivarum vel non-progressivarum aestimandam, inter quae test-t exempli independentis, test-U Mann-Whitney, test-chi-quadratum, et test-exactum Fisher (si opus erat). Gradus significationis statisticae statutus est ad 0.05. Ad efficaciam Kmax, D-index, PRC, BFSBR, EleBmax, et AdjEleBmax tamquam praedictores progressionis singulares aestimandam, curvas functionis receptoris (ROC) construximus et puncta liminis idealia, sensibilitatem, specificitatem, valorem praedictivum positivum (PPV), et negativum (NPV) necnon aream sub curva (AUC) computavimus, cum saltem duae variabiles certos limites (ut antea descriptum est) excedunt, ut progressionem tamquam moderatricem classificaremus.
In studio inclusi sunt 113 oculi ex 76 aegrotis cum resectione prognathica (RP). Plerique aegrotorum mares erant (n=87, 77%) et aetas media tempore primae aestimationis erat 24.09 ± 3.93 anni. Quod ad stratificationem keratoconi secundum auctam deviationem dilatationis Belin/Ambrosio totalem (indicem BAD-D) attinet, plerique (n=68, 60.2%) oculorum moderati erant. Investigatores unanimiter valorem limen 7.0 elegerunt et inter keratoconum levem et moderatum secundum litteras distinxerunt26. Attamen reliqua analysis totum exemplum includit. Characteres demographici, clinici et tomographici exempli, inter quos media, minima, maxima, deviatio standard (SD) et mensurae cum intervallis fiduciae 95% (IC95%), necnon prima et secunda mensurae. Differentia inter valores post 12 ± 3 menses in tabula 2 inveniri potest.
Tabula II. Characteres demographici, clinici et tomographici aegrotorum. Resultata exprimuntur ut media ± deviatio standardis pro variabilibus continuis (*resultata exprimuntur ut mediana ± IQR), intervallum fiduciae 95% (95% CI), genus masculinum et oculus dexter exprimuntur ut numerus et percentatio.
Tabula III numerum oculorum qui ut progressores classificati sunt ostendit, singulis parametris tomographicis (Kmax, Km, K2, Astig, PachyMin, PRC et D-Index) separatim consideratis. Progressionem KC, per mutationes observatas in saltem duabus variabilibus tomographicis definitam, 57 oculi (50.4%) progressionem ostenderunt.
Tabula 3 Numerus et frequentia oculorum qui ut progressores classificantur, singulis parametris tomographicis separatim consideratis.
Kmax, D-index, PRC, EleBmax, BFSB, et AdjEleBmax ut praedictores independentes progressionis KC in Tabula 4 monstrantur. Exempli gratia, si valorem limen pro Kmax 1 dioptria augendo (D) ad progressionem indicandam definimus, quamquam hic parameter sensibilitatem 49% exhibet, specificitatem 100% habet (omnes casus ut progressivi in ​​hoc parametro identificati re vera veri erant). Progressores supra) cum valore praedictivo positivo (PPV) 100%, valore praedictivo negativo (NPV) 66%, et area sub curva (AUC) 0.822. Attamen, limes idealis calculatus pro kmax 0.4 erat, dans sensibilitatem 70%, specificitatem 91%, PPV 89%, et NPV 75%.
Tabula 4. Valores Kmax, D-Index, PRC, BFSB, EleBmax, et AdjEleBmax ut praedictores separati progressionis KC (definiti ut mutatio significativa in duabus pluribusve variabilibus).
Quod ad indicem D attinet, limes idealis est 0.435, sensibilitas est 82%, specificitas est 98%, PPV est 94%, NPV est 84%, et AUC est 0.927. Confirmavimus ex 50 oculis qui progressi sunt, tantum 3 aegros in 2 pluribusve aliis parametris non progressum fecisse. Ex 63 oculis in quibus index D non emendatus est, 10 (15.9%) progressionem in saltem 2 aliis parametris demonstraverunt.
Pro PRC, limes ideale ad progressionem definiendam fuit decrementum 0.065 cum sensibilitate 79%, specificitate 80%, PPV 80%, NPV 79%, et AUC 0.844.
Quod ad elevationem superficiei posterioris (EleBmax) attinet, limen ideale ad progressionem determinandam erat incrementum 2.5 µm cum sensibilitate 65% et specificitate 73%. Cum ad secundum BSFB mensuratum accommodatum est, sensibilitas novi parametri AdjEleBmax 63% erat et specificitas 84% ​​emendata est cum puncto liminis ideali 6.5 µm. Ipsum BFSB limen perfectum 0.05 mm cum sensibilitate 51% et specificitate 80% ostendit.
In figura secunda curvas ROC pro singulis parametris tomographicis aestimatis (Kmax, D-Index, PRC, EleBmax, BFSB et AdjEleBmax) monstrantur. Videmus D-indicem esse experimentum efficacius cum AUC altiore (0.927), deinde PRC et Kmax. AUC EleBmax est 0.690. Cum pro BFSB adaptata est, haec configuratio (AdjEleBmax) eius efficaciam auxit expandendo AUC ad 0.754. Ipsum BFSB habet AUC 0.690.
Figura 2. Curvae functionis receptoris (ROC) ostendentes usum indicis D ad progressionem keratoconi determinandam altos gradus sensibilitatis et specificitatis attigisse, deinde PRC et Kmax. AdjEleBmax adhuc rationabile et plerumque melior quam Elebmax sine adaptatione BFSB habetur.
Abbreviationes: Kmax, maxima curvatura corneae; D-index, Belin/Ambrosio D-index; PRC, radius curvaturae dorsi ab 3.0 mm in puncto tenuissimo centratus; BFSB, aptissimus dorso sphaerico; Altitudo; AdjELEBmax, angulus elevationis maximus. Superficies posterior corneae ad dorsum sphaericum aptissimum adaptatur.
Considerantes EleBmax, BFSB, et AdjEleBmax respective, confirmavimus 53 (46.9%), 40 (35.3%), et 45 (39.8%) oculos progressionem pro quolibet parametro isolato respective demonstravisse. Ex his oculis, 16 (30.2%), 11 (27.5%), et 9 (45%), respective, nullam veram progressionem, ut definitam per saltem duos alios parametros, habuerunt. Ex 60 oculis qui non progressivi ab EleBmax aestimati sunt, 20 (33%) oculi progressivi erant in duobus vel pluribus aliis parametris. Viginti octo (38.4%) et 21 (30.9%) oculi non progressivi aestimati sunt secundum BFSB et AdjEleBmax solum, respective, veram progressionem ostendentes.
Investigare intendimus efficaciam BFSB et, quod magis interest, maximae altitudinis corneae posterioris per BFSB adaptatae (AdjEleBmax) tamquam novi parametri ad progressionem KC praedicendam et detegendam, et ea cum aliis parametris tomographicis, quae vulgo ut indices progressionis adhibentur, comparare. Comparationes factae sunt cum liminibus in litteris relatis (quamvis non validatis), nempe Kmax et D-Index.20
Cum EleBmax ad radium BFSB (AdjEleBmax) constituimus, augmentum specificitatis significantem observavimus – 73% pro parametro non adaptato et 84% pro parametro adaptato – sine defectu valoris sensibilitatis (65% et 63%). Ipsum etiam radium BFSB ut alium praedictorem potentialem progressionis dilatationis aestimavimus. Attamen, sensibilitas (51% contra 63%), specificitas (80% contra 84%) et AUC (0.69 contra 0.75) huius parametri inferiores erant quam illae AdjEleBmax.
Kmax est parametrus bene notus ad progressionem KC praedicendam. 27 Non est consensus de limite limitante aptior. 12,28 In nostro studio, augmentum 1D vel plus ut definitionem progressionis habuimus. Ad hoc limen, observavimus omnes aegros qui progredientes identificati sunt saltem duobus aliis parametris confirmatos esse, specificitatem 100% suggerentes. Attamen, eius sensibilitas relative humilis erat (49%), et progressio in 29 oculis detegi non potuit. Nihilominus, in nostro studio, limen Kmax ideale erat 0.4 D, sensibilitas 70%, et specificitas 91%, quod significat cum relativa diminutione specificitatis (a 100% ad 91%), nos meliores fecisse. Sensibilitas a 49% ad 70% variabat. Tamen, momentum clinicum huius novi liminis dubium est. Secundum studium Kreps de repitibilitate mensurarum Pentacam®, repitibilitas Kmax erat 0.61 in cancro catarrhal levi et 1.66 in colpitide caesarea moderata,19 quod significat valorem liminis statistici in hoc exemplo non esse clinicē significantem, cum condicionem stabilem definit, cum progressus maximus possibilis aliis exemplis applicatur. Kmax, contra, curvaturam corneae anterioris regionis parvae 29 praecipitem describit et mutationes quae in cornea anteriori, cornea posteriori, et aliis areis pachymetriae fiunt reproducere non potest. 30-32 Comparatum cum novis parametris posterioribus, AdjEleBmax maiorem sensibilitatem ostendit (63% vs. 49%). Viginti oculi progressivi recte identificati sunt utens hoc parametro et omissi utens Kmax (comparatum cum duodecim oculis progressivis detectis utens Kmax loco AdjEleBmax). Hoc inventum confirmat superficiem posteriorem corneae praecipitiorem et magis expansam in centro esse comparatam superficiei anteriori, quod mutationes detegere adiuvare potest. XXV, XXXII, XXXIII
Secundum alia studia, index D est parametrus segregatus cum maxima sensibilitate (82%), specificitate (95%) et AUC (0.927). 34 Re vera, hoc non mirum est, cum hic index multiparametricus sit. PRC secunda variabilis sensibilissima erat (79%), deinde AdjEleBmax (63%). Ut ante dictum est, quo maior sensibilitas, eo pauciores falsos negativos et eo melius parametri examinandi evolvuntur. 35 Quapropter, commendamus ut AdjEleBmax (cum limine 7 µm pro progressione potius quam 6.5 µm, cum scala digitalis in Pentacam® inclusa locos decimales pro hoc parametro non includit) utamur loco EleBmax non correcti, qui una cum aliis variabilibus in aestimatione includetur. progressionis keratoconi ad meliorem fidem aestimationis nostrae clinicae et detectionem progressionis praecocem.
Studium nostrum autem quibusdam limitibus obviam it. Primo, solum parametris tomographicis "shapeflug" ad progressionem definiendam et aestimandam usi sumus, sed aliae methodi ad eundem finem nunc praesto sunt, ut analysis biomechanica, quae quaslibet mutationes topographicas vel tomographicas praecedere potest.36 Secundo, una mensura omnium parametrorum probatorum utimur et, secundum Ivo Guber et al., mediatio per imagines multiplices in inferioribus gradibus strepitus mensurarum ducit.28 Dum mensurae cum Pentacam® bene reproducibiles erant in oculis normalibus, inferiores erant in oculis cum irregularitatibus corneae et ectasia corneae.37 In hoc studio, solum oculos cum validatione scansionis altae qualitatis Pentacam® inclusa inclusimus, quod significabat morbum provectum exclusum esse.17 Tertio, veros progressores definimus ut saltem duos parametros habentes, secundum litteris sed nondum confirmatos. Denique, et fortasse magis interest, variabilitas in mensuris Pentacam® magni momenti clinici est in progressione keratoconi aestimanda. 18,26 In exemplo nostro 113 oculorum, cum secundum gradum BAD-D stratificati sunt, plerique (n=68, 60.2%) oculi moderati erant, reliquis subclinicis vel levibus. Attamen, propter parvam magnitudinem exempli, analysin generalem retinuimus, nulla habita ratione gravitatis KTC. Valorem liminalem adhibuimus qui optimus est pro toto exemplo nostro, sed agnoscimus hoc strepitum (variabilitatem) addere posse mensurae et sollicitudines de reproducibilitate mensurae excitare. Reproducibilitas mensurarum dependet a gravitate KTC, ut demonstraverunt Kreps, Gustafsson et al. 18,26. Quapropter, vehementer commendamus ut studia futura diversa stadia morbi considerent et optima puncta liminis pro progressu apto aestiment.
In conclusione, detectio progressionis praecox maximi momenti est ad curationem tempestivam praebendam, quae progressionem sistere possit (per nexus transversales)38 et ad visionem atque qualitatem vitae in aegris nostris conservandam adiuvet.34 Propositum principale operis nostri est demonstrare EleBmax, ad eundem radium BFS inter mensuras temporales accommodatum, meliorem efficaciam habere quam ipsum EleBmax. Hic parameter maiorem specificitatem et efficaciam ostendit comparatus cum EleBmax; unus e parametris sensibilissimis est (et ideo optima efficientia examinandi) et sic potentialis bioindex progressionis praecocis. Valde commendatur ut indices multiparametrici creentur. Studia futura analysin progressionis multivariatam implicantia AdjEleBmax includere debent.
Auctores nullum auxilium pecuniarium pro investigatione, auctoritate et/vel publicatione huius articuli accipiunt.
Margarida Ribeiro et Claudia Barbosa sunt coauctores studii. Auctores nullum conflictum utilitatis in hoc opere declarant.
1. Krachmer JH, Feder RS, Belin MV Keratoconus et perturbationes corneae attenuationis non-inflammatoriae affines. Ophthalmologia supervivendi. 1984;28(4):293–322. Ministerium rerum internarum: 10.1016/0039-6257(84)90094-8
2. Rabinovich Yu.S. Keratoconus. Ophthalmologia supervivendi. 1998;42(4):297–319. doi: 10.1016/S0039-6257(97)00119-7
3. Tambe DS, Ivarsen A., Hjortdal J. Keratectomia photorefractiva pro keratocono. Casus est ophthalmologus. 2015;6(2):260–268. Officium domesticum: 10.1159/000431306.
4. Kymes SM, Walline JJ, Zadnik K, Sterling J, Gordon MO, Aestimatio Longitudinalis Collaborativa Studii Keratoconi G. Mutationes in qualitate vitae in aegris cum keratocono. Ego sum Jay Oftalmol. 2008;145(4):611–617. doi: 10.1016 / j.ajo.2007.11.017
5. McMahon TT, Edrington TB, Schotka-Flynn L., Olafsson HE, Davis LJ, Shekhtman KB. Mutatio longitudinalis curvaturae corneae in keratocono. cornea. 2006;25(3):296–305. doi:10.1097/01.ico.0000178728.57435.df.
[PubMed] 6. Ferdy AS, Nguyen V., Gor DM, Allan BD, Rozema JJ, Watson SL. Progressus naturalis keratoconi: recensio systematica et meta-analysis 11 529 oculorum. Ophthalmology. 2019;126(7):935–945. doi:10.1016/j.ophtha.2019.02.029.
7. Andreanos KD, Hashemi K., Petrelli M., Drutsas K., Georgalas I., Algorithmus Kimionis GD ad keratoconum curandum. Oftalmol Ter. 2017;6(2):245–262. doi: 10.1007/s40123-017-0099-1
8. Madeira S, Vasquez A, Beato J, et al. Nexus transepithelialis acceleratus collageni corneae contra nexum conventionalem in aegris cum keratocono: studium comparativum. Ophthalmologia clinica. 2019;13:445–452. doi:10.2147/OPTH.S189183
9. Gomez JA, Tan D., Rapuano SJ et al. Consensus globalis de keratocono et morbo dilatato. cornea. 2015;34(4):359–369. doi:10.1097/ICO.0000000000000408
10. Cunha AM, Sardinha T, Torrão L, Moreira R, Falcão-Reis F, Pinheiro-Costa J. Transepithelialis acceleratus corneae collagenium crucis vinculum: biennium consequitur. Fusce ophthalmologia. 2020; XIV: 2329-2337. doi: 10.2147/OPTH.S252940
11. Wollensak G, Spoerl E, Seiler T. Nexus inter riboflavinum et collagenum UV-inductum ad curationem keratoconi. Jay Oftalmol sum. 2003;135(5):620–627. doi: 10.1016/S0002-9394(02)02220-1