جاوا اسکریپت در حال حاضر در مرورگر شما غیرفعال است. در صورت غیرفعال بودن جاوا اسکریپت، برخی از ویژگی‌های این وب‌سایت کار نخواهند کرد.
اطلاعات خاص خود و داروی مورد نظر خود را ثبت کنید و ما اطلاعات ارائه شده توسط شما را با مقالات موجود در پایگاه داده گسترده خود مطابقت داده و بلافاصله یک نسخه PDF برای شما ایمیل خواهیم کرد.
作者 ریبیرو ام.، باربوسا سی.، کوریا پی.، تورائو ال.، نئوس کاردوسو پی.، موریرا آر.، فالکائو-ریس اف.، فالکائو ام.، پینیرو-کوستا جی.
مارگاریدا ریبیرو، ۱، ۲،*مارگاریتا ریبیرو، ۱.۲*کلودیا باربوسا، ۳ سال*کلودیا باربوسا، ۳ سال*۲ زیست‌شناسی دانشکده پزشکی – دانشکده پزشکی دانشگاه پورتو، پورتو، پرتغال ۳ دانشکده پزشکی دانشگاه پورتو، پورتو، پرتغال؛۴گروه جراحی و فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه پورتو، پورتو، پرتغال۴ گروه جراحی و فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه پورتو، پورتو، پرتغال *این نویسندگان به طور مساوی در این کار مشارکت داشته‌اند.هرنانی مونتیرو پورتو، ۴۲۰۰-۳۱۹، پرتغال، ایمیل [email protected] هدف: ما سطح خلفی قرنیه تنظیم شده برای همان بهترین تناسب کره پشتی (BFSB) را بین اندازه‌گیری‌های مقیاس زمانی (AdjEleBmax) و شعاع BFSB (BFSBR) ارزیابی کردیم. حداکثر ارتفاع به عنوان یک پارامتر توموگرافی جدید برای ثبت پیشرفت اتساع استفاده شد و با جدیدترین پارامترهای قابل اعتماد پیشرفت کراتوکونوس (KK) مقایسه شد. نتایج. ما Kmax، شاخص D، شعاع انحنای خلفی و نقطه برش ایده‌آل از مرکز نقطه‌ای باریک‌ترین نقطه ۳.۰ میلی‌متری (PRC)، EleBmax، BFSBR و AdjEleBmax را به عنوان پارامترهای مستقل برای ثبت پیشرفت قوز قرنیه (به عنوان دو یا چند متغیر تعریف شده) ارزیابی کردیم. حساسیت‌های ۷۰٪، ۸۲٪، ۷۹٪، ۶۵٪، ۵۱٪ و ۶۳٪ و ویژگی ۹۱٪، ۹۸٪، ۸۰٪، ۷۳٪، ۸۰٪ و ۸۴٪ برای تشخیص پیشرفت قوز قرنیه یافتیم. مساحت زیر منحنی (AUC) برای هر متغیر به ترتیب ۰.۸۲۲، ۰.۹۲۷، ۰.۸۴۴، ۰.۶۹۰، ۰.۶۹۵، ۰.۷۵۴ بود. نتیجه‌گیری: در مقایسه با EleBmax بدون هیچ گونه تعدیلی، AdjEleBmax ویژگی بالاتر، AUC بالاتر و عملکرد بهتری با حساسیت مشابه دارد. AUC. از آنجایی که شکل سطح خلفی نسبت به سطح قدامی، غیرکروی‌تر و خمیده‌تر است، که ممکن است به تشخیص تغییرات کمک کند، پیشنهاد می‌کنیم AdjEleBmax را در ارزیابی پیشرفت قوز قرنیه به همراه سایر متغیرها در نظر بگیرید تا قابلیت اطمینان ارزیابی بالینی و تشخیص زودهنگام ما بهبود یابد. پیشرفت‌ها. کلمات کلیدی: کراتوکونوس، قرنیه، پیشرفت، بهترین شکل پشتی کروی، حداکثر ارتفاع سطح خلفی قرنیه.
قوز قرنیه (KK) شایع‌ترین اکتازی اولیه قرنیه است. اکنون این بیماری به عنوان یک بیماری مزمن پیشرونده دو طرفه (البته نامتقارن) در نظر گرفته می‌شود که منجر به تغییرات ساختاری متعدد و به دنبال آن نازک شدن استروما و ایجاد اسکار می‌شود. 1،2 از نظر بالینی، بیماران با آستیگماتیسم نامنظم و نزدیک‌بینی، فتوفوبیا و/یا دوبینی تک چشمی با اختلال بینایی، حداکثر حدت بینایی اصلاح‌شده (BCVA) و کاهش کیفیت زندگی مراجعه می‌کنند. 3،4 تظاهرات RP معمولاً در دهه دوم زندگی شروع می‌شود و تا دهه چهارم پیشرفت می‌کند و پس از آن با تثبیت بالینی همراه است. خطر و میزان پیشرفت در افراد زیر 19 سال بیشتر است. 5.6
اگرچه هنوز هیچ درمان قطعی وجود ندارد، اما درمان فعلی قوز قرنیه چشمی دو هدف مهم دارد: بهبود عملکرد بینایی و توقف پیشرفت اتساع. 7،8 مورد اول ممکن است در عینک، لنزهای تماسی سفت یا نیمه سفت، حلقه‌های داخل قرنیه یا در پیوند قرنیه در صورت شدت بیماری دیده شود. 9 هدف دوم، هدف نهایی این درمان‌های بیمار است که در حال حاضر فقط از طریق پیوند متقاطع قابل دستیابی است. این عمل منجر به افزایش مقاومت بیومکانیکی و سفتی قرنیه شده و از پیشرفت بیشتر جلوگیری می‌کند. 10-13 اگرچه این کار را می‌توان در هر مرحله از بیماری انجام داد، اما بیشترین فایده در مراحل اولیه به دست می‌آید. 14 باید تلاش‌هایی برای تشخیص زودهنگام پیشرفت و جلوگیری از وخامت بیشتر و جلوگیری از درمان غیرضروری سایر بیماران انجام شود و در نتیجه خطر عوارض جانبی مانند عفونت، از دست دادن سلول‌های اندوتلیال و درد شدید پس از عمل کاهش یابد. 15.16
علیرغم مطالعات متعددی که با هدف تعریف و تشخیص پیشرفت انجام شده‌اند،17-19 هنوز نه تعریف ثابتی از پیشرفت اتساع و نه روشی استاندارد برای مستندسازی آن وجود دارد. 9،20،21 در اجماع جهانی در مورد کراتوکونوس و بیماری‌های اتساع (2015)، پیشرفت کراتوکونوس به عنوان یک تغییر متوالی در حداقل دو مورد از پارامترهای توپوگرافی زیر تعریف می‌شود: شیب قرنیه قدامی، شیب قرنیه خلفی، نازک شدن و/یا ضخامت قرنیه. میزان تغییر از محیط به نازک‌ترین نقطه افزایش می‌یابد. 9 با این حال، هنوز تعریف خاص‌تری از پیشرفت مورد نیاز است. تلاش‌هایی برای یافتن قوی‌ترین متغیرها برای تشخیص و توضیح پیشرفت انجام شده است. 19:22-24
با توجه به اینکه شکل سطح خلفی قرنیه، که کروی‌تر و منحنی‌تر از سطح قدامی است، ممکن است برای تشخیص تغییرات مفید باشد،25 هدف اصلی این مطالعه ارزیابی ویژگی‌های حداکثر زاویه ارتفاع خلفی قرنیه بود که با همان مناسب‌ترین ناحیه تطبیق داده شده است. اندازه‌گیری مقیاس زمانی (BFSB) (AdjEleBmax) و شعاع BFSB (BFSBR) به تنهایی به عنوان پارامترهای جدید برای ثبت پیشرفت اتساع عمل کردند و آنها را با پارامترهای رایج مورد استفاده برای پیشرفت قوز قرنیه مقایسه کردند.
در این مطالعه‌ی کوهورت گذشته‌نگر، در مجموع ۱۱۳ چشم از ۷۶ بیمار متوالی که مبتلا به کراتوکونوس تشخیص داده شده بودند، در بخش چشم‌پزشکی بیمارستان مرکزی دانشگاه سائو ژوآئو، پرتغال، مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه توسط کمیته اخلاق محلی مرکز بیمارستانی دانشگاه سائو ژوآئو/دانشکده پزشکی دانشگاه پورتو تأیید و مطابق با بیانیه هلسینکی انجام شد. رضایت‌نامه کتبی آگاهانه از همه شرکت‌کنندگان و در صورت کمتر از ۱۶ سال سن بودن شرکت‌کننده، از والدین و/یا قیم قانونی آنها اخذ شد.
بیماران مبتلا به کراتوکونوس (KC) در سنین ۱۴ تا ۳۰ سال شناسایی و به ترتیب در پیگیری‌های چشمی و قرنیه ما در طول اکتبر-دسامبر ۲۰۲۱ گنجانده شدند.
تمام بیماران انتخاب‌شده به مدت یک سال توسط یک متخصص قرنیه پیگیری شدند و حداقل سه اندازه‌گیری توموگرافیک شایمفلاگ (Pentacam®; Oculus, Wetzlar, Germany) انجام شد. بیماران حداقل ۴۸ ساعت قبل از اندازه‌گیری‌ها، استفاده از لنزهای تماسی را متوقف کردند. تمام اندازه‌گیری‌ها توسط یک ارتوپد آموزش‌دیده انجام شد و فقط اسکن‌هایی با بررسی کیفیت «OK» در نظر گرفته شدند. اگر ارزیابی خودکار کیفیت تصویر «OK» علامت‌گذاری نشده باشد، آزمایش تکرار خواهد شد. فقط دو اسکن برای هر چشم برای تشخیص پیشرفت، با فاصله ۱۲ ± ۳ ماه از هم، تجزیه و تحلیل شدند. چشم‌هایی با قوز قرنیه تحت بالینی نیز در نظر گرفته شدند (در این موارد، چشم دیگر باید علائم واضح قوز قرنیه بالینی را نشان داده باشد).
ما چشم‌های مبتلا به کراتیت قرنیه که قبلاً تحت عمل جراحی چشم (پیوند متقاطع قرنیه، حلقه‌های قرنیه یا پیوند قرنیه) قرار گرفته بودند و چشم‌هایی با بیماری بسیار پیشرفته (ضخامت قرنیه در نازک‌ترین حالت کمتر از 350 میکرومتر، هیدروکراتوز یا اسکار عمیق قرنیه) را از تجزیه و تحلیل حذف کردیم، زیرا این گروه پس از بررسی کیفیت اسکن داخلی، به طور مداوم در وضعیت «خوب» قرار نمی‌گیرند.
داده‌های دموگرافیک، بالینی و توموگرافیک برای تجزیه و تحلیل جمع‌آوری شدند. برای تشخیص پیشرفت قوز قرنیه، چندین متغیر توموگرافیک از جمله حداکثر انحنای قرنیه (Kmax)، میانگین انحنای قرنیه (Km)، انحنای قرنیه نصف‌النهاری مسطح (K1)، شدیدترین انحنای قرنیه نصف‌النهاری (K2)، آستیگماتیسم قرنیه (Astig = K2 – K1)، اندازه‌گیری حداقل ضخامت (PachyMin)، حداکثر ارتفاع خلفی قرنیه (EleBmax)، شعاع خلفی انحنا (PRC) 3.0 میلی‌متر با محوریت نازک‌ترین نقطه، شاخص D بلین/آمبروسیو (D-index)، BFSBR و EleBmax با BFSB (AdjEleBmax) تنظیم شدند. همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است، AdjEleBmax پس از تعیین دستی شعاع BFSB یکسان در هر دو آزمایش دستگاهی با استفاده از مقدار BFSR از تخمین دوم، بدست می‌آید.
برنج. 1. مقایسه تصاویر Pentacam® در موقعیت خلفی عمودی با پیشرفت بالینی واقعی با فاصله 13 ماهه بین معاینات. در پنل 1، EleBmax در معاینه اول 68 میکرومتر و در معاینه دوم 66 میکرومتر بود، بنابراین هیچ پیشرفتی در این پارامتر وجود نداشت. بهترین شعاع‌های کره که به طور خودکار توسط دستگاه برای هر ارزیابی داده می‌شوند، به ترتیب 5.99 میلی‌متر و 5.90 میلی‌متر هستند. اگر روی دکمه BFS کلیک کنیم، پنجره‌ای ظاهر می‌شود که می‌توان شعاع BFS جدید را به صورت دستی تعریف کرد. ما در هر دو آزمایش با استفاده از مقدار شعاع BFS اندازه‌گیری شده دوم (5.90 میلی‌متر)، شعاع یکسانی را تعیین کردیم. در پنل 2، مقدار جدید EleBmax (EleBmaxAdj) که برای همان BFS در ارزیابی اول اصلاح شده است، 59 میکرومتر است که نشان دهنده افزایش 7 میکرومتری در ارزیابی دوم است که نشان دهنده پیشرفت طبق آستانه 7 میکرومتری ما است.
برای تجزیه و تحلیل پیشرفت و ارزیابی اثربخشی متغیرهای جدید مطالعه، از پارامترهایی که معمولاً به عنوان نشانگرهای پیشرفت (Kmax، Km، K2، Astig، PachyMin، PRC و D-Index) استفاده می‌شوند و همچنین آستانه‌های شرح داده شده در مقالات، هرچند نه به صورت تجربی، استفاده کردیم. جدول 1 مقادیری را که نشان دهنده پیشرفت هر پارامتر تجزیه و تحلیل هستند، فهرست می‌کند. پیشرفت KC زمانی تعریف شد که حداقل دو مورد از متغیرهای مورد مطالعه، پیشرفت را تأیید کنند.
جدول 1 پارامترهای توموگرافی که عموماً به عنوان نشانگرهای پیشرفت RP پذیرفته شده‌اند و آستانه‌های مربوطه که در مقالات شرح داده شده‌اند (اگرچه تأیید نشده‌اند)
در این مطالعه، عملکرد سه متغیر (EleBmax، BFSB و AdjEleBmax) برای پیشرفت بر اساس وجود پیشرفت حداقل دو متغیر دیگر مورد آزمایش قرار گرفت. نقاط برش ایده‌آل برای این متغیرها محاسبه و با سایر متغیرها مقایسه شدند.
تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 27.0 برای Mac OS؛ SPSS Inc.، شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا) انجام شد. ویژگی‌های نمونه خلاصه شده و داده‌ها به صورت تعداد و نسبت متغیرهای دسته‌بندی شده ارائه می‌شوند. متغیرهای پیوسته به صورت میانگین و انحراف معیار (یا میانه و دامنه بین چارکی در صورت وجود چولگی توزیع) توصیف می‌شوند. تغییر در شاخص کراتومتری با کم کردن مقدار اولیه از اندازه‌گیری دوم به دست آمد (یعنی مقدار دلتای مثبت نشان دهنده افزایش مقدار یک پارامتر خاص است). آزمون‌های پارامتری و غیرپارامتری برای ارزیابی توزیع متغیرهای انحنای قرنیه که به صورت پیشرونده یا غیرپیشرونده طبقه‌بندی می‌شوند، از جمله آزمون t مستقل، آزمون U من-ویتنی، آزمون کای دو و آزمون دقیق فیشر (در صورت نیاز) انجام شد. سطح معنی‌داری آماری 0.05 تعیین شد. برای ارزیابی اثربخشی Kmax، D-index، PRC، BFSBR، EleBmax و AdjEleBmax به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های پیشرفت فردی، منحنی‌های عملکرد گیرنده (ROC) را ساختیم و نقاط برش ایده‌آل، حساسیت، ویژگی، ارزش پیش‌بینی مثبت (PPV) و منفی (NPV) و سطح زیر منحنی (AUC) را زمانی که حداقل دو متغیر از آستانه‌های خاصی (همانطور که قبلاً توضیح داده شد) فراتر می‌روند، محاسبه کردیم تا پیشرفت را به عنوان کنترل طبقه‌بندی کنیم.
در مجموع 113 چشم از 76 بیمار مبتلا به RP در این مطالعه گنجانده شدند. اکثر بیماران مرد بودند (n=87، 77%) و میانگین سنی در اولین ارزیابی 24.09 ± 3.93 سال بود. با توجه به طبقه‌بندی قوز قرنیه بر اساس افزایش انحراف اتساع کل Belin/Ambrosio (شاخص BAD-D)، اکثریت (n=68، 60.2%) چشم‌ها در حد متوسط ​​بودند. محققان به اتفاق آرا مقدار آستانه 7.0 را انتخاب کردند و طبق منابع علمی 26، بین قوز قرنیه خفیف و متوسط ​​تمایز قائل شدند. با این حال، بقیه تجزیه و تحلیل شامل کل نمونه است. ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، بالینی و توموگرافیک نمونه، شامل میانگین، حداقل، حداکثر، انحراف معیار (SD) و اندازه‌گیری‌ها با فواصل اطمینان 95% (IC95%) و همچنین اندازه‌گیری‌های اول و دوم. تفاوت بین مقادیر پس از 12 ± 3 ماه را می‌توان در جدول 2 یافت.
جدول 2. ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، بالینی و توموگرافیک بیماران. نتایج به صورت میانگین ± انحراف معیار برای متغیرهای پیوسته بیان شده‌اند (*نتایج به صورت میانه ± IQR بیان شده‌اند)، فاصله اطمینان 95٪ (95% CI)، جنسیت مرد و چشم راست به صورت تعداد و درصد بیان شده‌اند.
جدول 3 تعداد چشم‌هایی را که با در نظر گرفتن هر پارامتر توموگرافی (Kmax، Km، K2، Astig، PachyMin، PRC و D-Index) به طور جداگانه به عنوان پیشرونده طبقه‌بندی شده‌اند، نشان می‌دهد. با در نظر گرفتن پیشرفت KC، که با تغییرات مشاهده شده در حداقل دو متغیر توموگرافی تعریف می‌شود، 57 چشم (50.4٪) پیشرفت نشان دادند.
جدول 3 تعداد و فراوانی چشم‌های طبقه‌بندی‌شده به عنوان پیشرونده، با در نظر گرفتن هر پارامتر توموگرافی به طور جداگانه
نمرات Kmax، D-index، PRC، EleBmax، BFSB و AdjEleBmax به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مستقل پیشرفت KC در جدول 4 نشان داده شده است. به عنوان مثال، اگر یک مقدار آستانه برای افزایش Kmax به میزان 1 دیوپتر (D) برای نشان دادن پیشرفت تعریف کنیم، اگرچه این پارامتر حساسیت 49٪ را نشان می‌دهد، اما ویژگی آن 100٪ (تمام مواردی که بر اساس این پارامتر به عنوان پیشرونده شناسایی شدند در واقع درست بودند). (پیشروندگان در بالا) با ارزش پیش‌بینی مثبت (PPV) 100٪، ارزش پیش‌بینی منفی (NPV) 66٪ و سطح زیر منحنی (AUC) 0.822 است. با این حال، حد آستانه ایده‌آل محاسبه شده برای kmax 0.4 بود که حساسیت 70٪، ویژگی 91٪، PPV 89٪ و NPV 75٪ را نشان می‌دهد.
جدول 4 نمرات Kmax، D-Index، PRC، BFSB، EleBmax و AdjEleBmax به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مجزای پیشرفت KC (به صورت تغییر قابل توجه در دو یا چند متغیر تعریف شده است)
از نظر شاخص D، نقطه برش ایده‌آل 0.435، حساسیت 82٪، ویژگی 98٪، ارزش اخباری مثبت 94٪، ارزش اخباری منفی 84٪ و سطح زیر منحنی (AUC) 0.927 است. ما تأیید کردیم که از 50 چشمی که پیشرفت داشتند، تنها 3 بیمار در 2 یا چند پارامتر دیگر پیشرفتی نداشتند. از 63 چشمی که شاخص D در آنها بهبود نیافت، 10 نفر (15.9٪) حداقل در دو پارامتر دیگر پیشرفت نشان دادند.
برای PRC، نقطه برش ایده‌آل برای تعریف پیشرفت، کاهش 0.065 با حساسیت 79٪، ویژگی 80٪، ارزش اخباری مثبت 80٪، ارزش اخباری منفی 79٪ و سطح زیر منحنی 0.844 بود.
با توجه به ارتفاع سطح خلفی (EleBmax)، آستانه ایده‌آل برای تعیین پیشرفت، افزایش ۲.۵ میکرومتر با حساسیت ۶۵٪ و ویژگی ۷۳٪ بود. هنگامی که با BSFB اندازه‌گیری شده دوم تنظیم شد، حساسیت پارامتر جدید AdjEleBmax ۶۳٪ و ویژگی آن ۸۴٪ با نقطه برش ایده‌آل ۶.۵ میکرومتر بهبود یافت. خود BFSB یک برش کامل ۰.۰۵ میلی‌متر با حساسیت ۵۱٪ و ویژگی ۸۰٪ نشان داد.
شکل ۲ منحنی‌های ROC را برای هر یک از پارامترهای توموگرافی تخمین زده شده (Kmax، D-Index، PRC، EleBmax، BFSB و AdjEleBmax) نشان می‌دهد. می‌بینیم که D-index با AUC بالاتر (0.927) و پس از آن PRC و Kmax، آزمون مؤثرتری است. AUC EleBmax برابر با 0.690 است. هنگامی که برای BFSB تنظیم شد، این تنظیم (AdjEleBmax) با افزایش AUC به 0.754، عملکرد خود را بهبود بخشید. خود BFSB دارای AUC برابر با 0.690 است.
شکل 2. منحنی‌های عملکرد گیرنده (ROC) که نشان می‌دهد استفاده از شاخص D برای تعیین پیشرفت کراتوکونوس به سطوح بالایی از حساسیت و ویژگی دست یافته است، و پس از آن PRC و Kmax قرار دارند. AdjEleBmax هنوز هم منطقی و به طور کلی بهتر از Elebmax بدون تنظیم BFSB در نظر گرفته می‌شود.
اختصارات: Kmax، حداکثر انحنای قرنیه؛ D-index، Belin/Ambrosio D-index؛ PRC، شعاع انحنای پشتی از ۳.۰ میلی‌متر متمرکز بر نازک‌ترین نقطه؛ BFSB، مناسب‌ترین برای پشت کروی؛ Height؛ AdjELEBmax، حداکثر زاویه ارتفاع. سطح خلفی قرنیه به مناسب‌ترین پشت کروی تنظیم می‌شود.
با در نظر گرفتن EleBmax، BFSB و AdjEleBmax به ترتیب، تأیید کردیم که 53 (46.9%)، 40 (35.3%) و 45 (39.8%) چشم به ترتیب برای هر پارامتر مجزا پیشرفت نشان دادند. از این چشم‌ها، به ترتیب 16 (30.2%)، 11 (27.5%) و 9 (45%)، هیچ پیشرفت واقعی مطابق با تعریف حداقل دو پارامتر دیگر نداشتند. از 60 چشمی که توسط EleBmax پیشرونده در نظر گرفته نشدند، 20 چشم (33%) در 2 یا چند پارامتر دیگر پیشرونده بودند. بیست و هشت (38.4%) و 21 (30.9%) چشم به ترتیب فقط بر اساس BFSB و AdjEleBmax غیر پیشرونده در نظر گرفته شدند که پیشرفت واقعی را نشان می‌دادند.
ما قصد داریم اثربخشی BFSB و مهم‌تر از آن، حداکثر ارتفاع خلفی قرنیه تنظیم‌شده با BFSB (AdjEleBmax) را به عنوان یک پارامتر جدید برای پیش‌بینی و تشخیص پیشرفت قوز قرنیه بررسی کنیم و آن‌ها را با سایر پارامترهای توموگرافی که معمولاً به عنوان نشانگرهای پیشرفت استفاده می‌شوند، مقایسه کنیم. مقایسه‌ها با آستانه‌های گزارش‌شده در مقالات (هرچند اعتبارسنجی نشده‌اند)، یعنی Kmax و D-Index انجام شد.20
هنگام تنظیم EleBmax روی شعاع BFSB (AdjEleBmax)، افزایش قابل توجهی در اختصاصیت - 73٪ برای پارامتر تنظیم نشده و 84٪ برای پارامتر تنظیم شده - بدون تأثیر بر مقدار حساسیت (65٪ و 63٪) مشاهده کردیم. ما همچنین خود شعاع BFSB را به عنوان یکی دیگر از پیش‌بینی‌کننده‌های بالقوه پیشرفت اتساع ارزیابی کردیم. با این حال، حساسیت (51٪ در مقابل 63٪)، اختصاصیت (80٪ در مقابل 84٪) و AUC (0.69 در مقابل 0.75) این پارامتر کمتر از AdjEleBmax بود.
Kmax یک پارامتر شناخته‌شده برای پیش‌بینی پیشرفت KC است.27 هیچ اجماعی در مورد اینکه کدام حد آستانه مناسب‌تر است، وجود ندارد.12،28 در مطالعه ما، افزایش 1D یا بیشتر را به عنوان تعریف پیشرفت در نظر گرفتیم. در این آستانه، مشاهده کردیم که تمام بیمارانی که به عنوان در حال پیشرفت شناسایی شدند، حداقل با دو پارامتر دیگر تأیید شدند که نشان‌دهنده ویژگی 100٪ است. با این حال، حساسیت آن نسبتاً کم بود (49٪) و پیشرفت در 29 چشم قابل تشخیص نبود. با این حال، در مطالعه ما، آستانه ایده‌آل Kmax 0.4 D، حساسیت 70٪ و ویژگی 91٪ بود، به این معنی که با کاهش نسبی ویژگی (از 100٪ به 91٪)، بهبود یافته‌ایم. حساسیت از 49٪ تا 70٪ متغیر بود. با این حال، ارتباط بالینی این آستانه جدید جای سوال دارد. طبق مطالعه کرپس در مورد تکرارپذیری اندازه‌گیری‌های پنتاکم®، تکرارپذیری Kmax در سرطان خفیف کاتارال 0.61 و در کولپیت سزارین متوسط ​​1.66 بود،19 که به این معنی است که مقدار آستانه آماری در این نمونه از نظر بالینی معنی‌دار نیست زیرا یک وضعیت پایدار را تعریف می‌کند، زمانی که حداکثر پیشرفت ممکن برای سایر نمونه‌ها اعمال شود. از سوی دیگر، Kmax شدیدترین انحنای قدامی قرنیه ناحیه کوچک 29 را مشخص می‌کند و نمی‌تواند تغییراتی را که در قرنیه قدامی، قرنیه خلفی و سایر نواحی پاکیمتری رخ می‌دهد، بازتولید کند. 30-32 در مقایسه با پارامترهای خلفی جدید، AdjEleBmax حساسیت بالاتری نشان داد (63٪ در مقابل 49٪). 20 چشم پیشرونده با استفاده از این پارامتر به درستی شناسایی شدند و با استفاده از Kmax از دست رفتند (در مقایسه با 12 چشم پیشرونده که با استفاده از Kmax به جای AdjEleBmax شناسایی شدند). این یافته از این واقعیت پشتیبانی می‌کند که سطح خلفی قرنیه در مقایسه با سطح قدامی، در مرکز شیب‌دارتر و گسترده‌تر است، که ممکن است به تشخیص تغییرات کمک کند. 25،32،33
طبق مطالعات دیگر، شاخص D یک پارامتر مجزا با بالاترین حساسیت (82%)، ویژگی (95%) و AUC (0.927) است.34 در واقع، این تعجب‌آور نیست، زیرا این یک شاخص چند پارامتری است. PRC دومین متغیر حساس (79%) و پس از آن AdjEleBmax (63%) بود. همانطور که قبلاً ذکر شد، هرچه حساسیت بالاتر باشد، موارد منفی کاذب کمتر و پارامترهای غربالگری بهتر توسعه می‌یابند.35 بنابراین، ما توصیه می‌کنیم به جای EleBmax اصلاح نشده، که همراه با سایر متغیرها در ارزیابی پیشرفت کراتوکونوس گنجانده خواهد شد، از AdjEleBmax (با حد آستانه 7 میکرومتر برای پیشرفت به جای 6.5 میکرومتر استفاده کنید، زیرا مقیاس دیجیتال تعبیه شده در Pentacam® شامل ارقام اعشاری برای این پارامتر نیست) استفاده کنید.
با این حال، مطالعه ما با محدودیت‌هایی روبرو است. اول، ما فقط از پارامترهای تصویربرداری shapeflug توموگرافی برای تعریف و ارزیابی پیشرفت استفاده کردیم، اما در حال حاضر روش‌های دیگری برای همین منظور در دسترس هستند، مانند آنالیز بیومکانیکی، که ممکن است مقدم بر هرگونه تغییر توپوگرافی یا توموگرافی باشد. 36 دوم، ما از یک اندازه‌گیری واحد از تمام پارامترهای آزمایش شده استفاده می‌کنیم و طبق گفته ایوو گوبر و همکارانش، میانگین‌گیری روی چندین تصویر منجر به کاهش سطح نویز اندازه‌گیری می‌شود. 28 در حالی که اندازه‌گیری‌ها با Pentacam® در چشم‌های طبیعی به خوبی قابل تکرار بودند، در چشم‌هایی با بی‌نظمی‌های قرنیه و اکتازی قرنیه کمتر بودند. 37 در این مطالعه، ما فقط چشم‌هایی را که دارای اعتبارسنجی اسکن با کیفیت بالای Pentacam® داخلی بودند، در نظر گرفتیم، به این معنی که بیماری پیشرفته رد شد. 17 سوم، ما پیشرفت‌کنندگان واقعی را به عنوان افرادی تعریف می‌کنیم که حداقل دو پارامتر بر اساس ادبیات دارند اما هنوز تأیید نشده‌اند. در نهایت، و شاید مهم‌تر از آن، تنوع در اندازه‌گیری‌های Pentacam® از اهمیت بالینی در ارزیابی پیشرفت کراتوکونوس برخوردار است. 18،26 در نمونه 113 چشم ما، هنگامی که بر اساس نمره BAD-D طبقه‌بندی شدند، اکثر چشم‌ها (n=68، 60.2%) متوسط ​​و بقیه تحت بالینی یا خفیف بودند. با این حال، با توجه به حجم نمونه کوچک، ما تجزیه و تحلیل کلی را صرف نظر از شدت KTC حفظ کردیم. ما از یک مقدار آستانه استفاده کرده‌ایم که برای کل نمونه ما بهترین است، اما اذعان داریم که این ممکن است نویز (تغییرپذیری) را به اندازه‌گیری اضافه کند و نگرانی‌هایی را در مورد تکرارپذیری اندازه‌گیری ایجاد کند. تکرارپذیری اندازه‌گیری‌ها به شدت KTC بستگی دارد، همانطور که توسط Kreps، Gustafsson و همکاران نشان داده شده است. 18،26. بنابراین، ما اکیداً توصیه می‌کنیم که مطالعات آینده مراحل مختلف بیماری را در نظر بگیرند و نقاط برش ایده‌آل را برای پیشرفت مناسب ارزیابی کنند.
در نتیجه، تشخیص زودهنگام پیشرفت بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتوان درمان به موقع را برای متوقف کردن پیشرفت (از طریق کراس لینکینگ)38 انجام داد و به حفظ بینایی و کیفیت زندگی بیماران کمک کرد.34 هدف اصلی کار ما نشان دادن این است که EleBmax، که بین اندازه‌گیری‌های زمانی با شعاع BFS یکسان تنظیم شده است، عملکرد بهتری نسبت به خود EleBmax دارد. این پارامتر در مقایسه با EleBmax، ویژگی و اثربخشی بالاتری را نشان می‌دهد، یکی از حساس‌ترین پارامترها (و بنابراین بهترین راندمان غربالگری) و بنابراین یک نشانگر زیستی بالقوه برای پیشرفت زودهنگام است. ایجاد شاخص‌های چند پارامتری اکیداً توصیه می‌شود. مطالعات آینده شامل تجزیه و تحلیل پیشرفت چند متغیره باید AdjEleBmax را شامل شود.
نویسندگان هیچ گونه حمایت مالی برای تحقیق، تألیف و/یا انتشار این مقاله دریافت نمی‌کنند.
مارگاریدا ریبیرو و کلودیا باربوسا نویسندگان مشترک این مطالعه هستند. نویسندگان هیچ تضاد منافعی در این کار گزارش نکرده‌اند.
1. کراچمر جی اچ، فدر آر اس، بلین ام وی کراتوکونوس و اختلالات نازک شدن قرنیه غیرالتهابی مرتبط. چشم پزشکی بقا. 1984؛28(4):293–322. وزارت کشور: 10.1016/0039-6257(84)90094-8
2. رابینوویچ یو. اس. کراتوکونوس. چشم پزشکی بقا. 1998؛ 42(4):297–319. doi: 10.1016/S0039-6257(97)00119-7
3. Tambe DS، Ivarsen A.، Hjortdal J. کراتکتومی فوتورفرکتیو برای قوز قرنیه. مورد مربوط به یک چشم پزشک است. 2015;6(2):260–268. دفتر خانه: 10.1159/000431306
4. کایمز اس ام، والین جی جی، زادنیک کی، استرلینگ جی، گوردون ام او، ارزیابی طولی مشارکتی مطالعه کراتوکونوس جی. تغییرات در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کراتوکونوس. من جی اوفتالمول هستم. 2008;145(4):611–617. doi: 10.1016 / j.ajo.2007.11.017
5. مک‌ماهون تی‌تی، ادینگتون تی‌بی، شاتکا-فلین ال.، اولافسون اچ‌ای، دیویس ال‌جی، شختمن کی‌بی. تغییر طولی در انحنای قرنیه در کراتوکونوس. cornea. 2006;25(3):296–305. doi:10.1097/01.ico.0000178728.57435.df
[PubMed] 6. فردی AS، نگوین V.، گور DM، آلن BD، روزما JJ، واتسون SL پیشرفت طبیعی قوز قرنیه: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز از 11529 چشم. ophthalmology. 2019;126(7):935–945. doi:10.1016/j.ophtha.2019.02.029
7. آندریانو کی.دی، هاشمی کی.، پترلی ام.، دروتساس کی.، جورجالاس آی.، الگوریتم کیمیونیس جی.دی برای درمان کراتوکونوس. Oftalmol Ter. 2017;6(2):245–262. doi: 10.1007/s40123-017-0099-1
۸. مادیرا اس، واسکز ای، بیتو جی و همکاران. پیوند عرضی سریع کلاژن قرنیه با روش ترانس اپیتلیال در مقابل پیوند عرضی مرسوم در بیماران مبتلا به کراتوکونوس: یک مطالعه مقایسه‌ای. چشم پزشکی بالینی. ۲۰۱۹؛ ۱۳:۴۴۵–۴۵۲. doi:10.2147/OPTH.S189183
9. گومز جی.ای، تان دی.، راپوانو اس.جی و همکاران. اجماع جهانی در مورد کراتوکونوس و بیماری اتساع قرنیه. قرنیه. 2015;34(4):359–369. doi:10.1097/ICO.000000000000408
10. Cunha AM، Sardinha T، Torrão L، Moreira R، Falcão-Reis F، Pinheiro-Costa J. پیوند متقابل کلاژن قرنیه تسریع شده ترانس اپیتلیال: نتایج دو ساله. چشم پزشکی بالینی. 2020؛ 14:2329-2337. doi: 10.2147/OPTH.S252940
11. Wollensak G, Spoerl E, Seiler T. پیوند متقاطع کلاژن ناشی از ریبوفلاوین/UV برای درمان قوز قرنیه. من جی اوفتالمول هستم. 2003;135(5):620–627. doi: 10.1016/S0002-9394(02)02220-1